جهان، آلوده خواب است.
فرو بسته است وحشت در به روی هر تپش، هر بانگ
چنان که من به روی خویش
در این خلوت که نقش دل پذیرش نیست
و دیوارش فرو می خواندم در گوش:
میان این همه انگار
چه پنهان رنگ ها دارد فریب زیست!
شب از وحشت گرانبار است.
جهان آلوده خواب است و من در وهم خود بیدار:
چه دیگر طرح می ریزد فریب زیست
در این خلوت که حیرت نقش دیوار است؟
“سهراب سپهری، هشت کتاب، ”
در مسیر زندگی سعی می کنیم به درک و تجربه عمیق تر از دنیای اطراف دست پیدا کنیم و در هر لحظه با قدم برداشتن، برای شفاف شدن مسیر پیش رویمان و رهایی از وهم تلاش می کنیم. آیا به تصویر شفاف خواهیم رسید؟
پی نوشت: عکس مربوط به پاییز ۱۳۹۵ در مسیر صومعه سرا می باشد.